Eindelijk Ruinen Stuifzand.

Inleiding

In enkele vorige blogs heb je kunnen lezen hoe moeilijk het soms is om de juiste locatie bij het juiste kamp te vinden. Vooral als twee kampen vroeger in dezelfde gemeente lagen zoals in Ruinen. Het bleek dat het kamp dat ik als Ruinen Stuifzand had omschreven eigenlijk Ruinen is. En met behulp van de heer Schonewille is de juiste locatie van Stuifzand teruggevonden. Op de terugweg vanuit de Carel Coenraad Polder was het dan ook tijd om eindelijk eens de locatie van kamp Stuifzand te bezoeken, dat nu onder de gemeente Hoogeveen valt.

Stuifzand

Stuifzand is niet het gene waar je direct aan denkt als je er staat. Het mais stond tot boven onze hoofden. En dat zegt ongeveer meteen wat er van het kamp nog te zien is. Niets, maar dan ook helemaal niets. Geen bordje wat herinnert aan de geschiedenis van de plek. Gewoon een maisveld langs een klein weggetje met op de achtergrond de VAMberg. De afvalstortplaats bestond al ten tijde van het kamp, maar op oude kaarten lijkt de omvang pas eind jaren zestig begin jaren zeventig echt tot wasdom te komen. De bewoners van het kamp kwamen in Nederland aan op 29 april 1951 met de New Australië, via Amsterdam. In de Trouw staat dat in november van dat jaar er enkele gezinnen (CRAMS) bijkomen uit Barneveld de Biezen en/of de Schaffelaar. Zij zijn voor straf verhuisd voor het intimideren van een medebewoner en de daarop volgende onlusten. Wat de invloed was van hun komst in zo’n klein kamp is niet in de krant terecht gekomen. Er woonden in totaal zo’n veertig mensen in het kamp Stuifzand dat vrij klein is, met twee woonbarakken, een keuken, wasruimte, beheerderswoning, kantine en pompstation voor water. Het woonoord is in ieder geval tot 1962 bewoond geweest.

Conclusie

Het woonoord is een voormalig DUW-kamp en in de oorlog is het ook gebruikt als Joods werkkamp. Verder is er weinig informatie te vinden over het kamp. Dit wordt bemoeilijkt door de naam Stuifzand, die bij digitale zoekopdrachten allerlei stuifzanden geeft behalve wat je zoekt. Dit is typisch een klein kamp dat in de vergetelheid dreigt te geraken. Maar het is toch minstens tien jaar het thuis geweest van een kleine groep Molukse bewoners.