Kerkwerve, een kort maar warm welkom.

Op een mooie vrijdag reden wij naar Kerkwerve. Hier had een klein kamp aan de Zandweg gelegen, vlak bij de hoek met de kerkstraat. De lokatie staat op een foto uit 1953. De foto is genomen net na de watersnoodramp. De Molukse bewoners waren al lang vertrokken, maar hun barak komt nog net boven het water uit. De barak zou de watersnoodramp echter niet overleven. En de resten van het kamp werden verwijderd. Kerkwerve was zwaar getroffen door de watersnoodramp en de meeste van de huidige bebouwing vlak bij het woonoord is van na 1953.

In juli 1951 werd Kerkwerve door een kleine groep Molukkers bewoond, die met de tweede Kota Inten op 21 juni in Rotterdam waren aangekomen. Het kamp is maar kort in gebruik genomen want de DUW (Dienst Uitvoerende Werken) wilde het kamp terug. En juist die korte bewoning laat iets moois zien. Er was direct contact met de lokale bevolking. Op 20 juli helpt een vertegenwoordiger uit het Moluks kamp met de voorbereiding van de grootse ontvangst van de Commissaris der Koningin van Zeeland in Kerkwerve (Zierikzeesche Nieuwsbode). De Molukse bewoners zijn dan pas hooguit enkele weken in Kerkwerve en nog geen maand in Nederland. Die goede band zorgt ervoor dat de Molukse bewoners en de lokale gemeente niet wilde dat het woonoord weg moest. De burgemeester had bij verschillende instanties waaronder het ministerie van Binnenlandse Zaken gepleit voor behoud van het woonoord voor de Molukkers. De communicatie met de bevoegde instanties liep rommelig. En de bewoners werden met tegenzin in november 1951 naar Barneveld verhuisd. Voor hun vertrek werd er een afscheidsavond georganiseerd met toespraken, zang en koffie. Volgens de lokale Assistent kampleider van Wijk bleef er nog lang na de verhuizing contact tussen de mensen uit Kerkwerve en Barneveld.

Van het kamp is nu weinig meer over. Het kamp bestond uit twee woonbarakken met haaks daarop een kantinegebouw dat ook dienst deed als kerk. Alleen de resten van de kantinevloer liggen nog achter transport bedrijf Gebr. Hendrikse. Jammer genoeg was er niemand aanwezig bij het transportbedrijf zodat we hier geen vragen over konden stellen.

Het is fijn om te merken dat op sommige plekken de lokale bevolking en de Molukse bewoners zo’n goede relatie hadden. Het laat ook zien dat de gedwongen verhuizingen deze goede banden onder druk zetten. Van een vriendelijk paar dat net in Kerkwerve was komen wonen mochten we vanuit de achtertuin foto’s nemen van de lokatie van het woonoord. De Zeeuwse gastvrijheid duurt hier voort.

Veel van de informatie voor deze blog komt uit het boek “Molukkers in Zeeland: 1951-2009” van Henk Smeets en Corzas Nanuruw uit 2009.