Woonoord Montfort is een klein kamp aan de Bosweg aan de noordoostkant van het dorp. Het kamp heeft een karakteristieke driehoekige vorm. Hoewel de meeste kampen in relatief lege gebieden zijn gebouwd lijkt het hier wel of de omgeving voor de vorm heeft gezorgd. Aan de lange zijden van het kamp was namelijk al bewoning die in een scherpe punt toeliep.

Het vreemde is dat het woonoord pas in 1958 op de kaart verschijnt terwijl er in 1953 al een update was van de kaart uit 1936. En het kamp in 1946 is aangelegd voor de wederopbouw (DUW-kamp). De barakken waren uit Diever in Drente overgebracht en hergebruikt in Montfort. Het kamp is ook enige tijd gebruikt als vakantieoord voor kinderen die in de oorlog gewond waren geraakt. En daarna was het een douaneschool. Mogelijk werden het niet als permanente structuren beschouwd en verschenen ze daarom niet op de kaart. Het woonoord zou dertien jaar in gebruik blijven tot en met 1965. En de barakken werden pas twintig jaar na de aanleg in 1966 afgebroken.


Van de kaart is duidelijk te zien dat het om een heel klein kamp gaat met de lange barakken voor de huisvestingen en de twee korte barakken aan de noordzijde voor de algemene voorzieningen. Uit de lijst van de Rijksbegroting over 1953 weten we dat op 1 december 1952 er 7 gezinnen met 43 personen in Montfort woonden. Dit waren Keiëzen. Het is een van de weinige kampen die zo dicht in de normale bebouwing is opgenomen. Het was misschien wel op enige afstand van de dorpskern, maar zeker niet zo’n ver verlaten gebied als andere kampen. De Molukse bewoners zaten letterlijk aan de rand van de achtertuinen van hun Limburgse buren.

De enige foto die ik kon vinden van het woonoord ten tijden van de Molukse bewoning doet vermoeden dat het er gezellig was. Het gebrek aan informatie uit andere bronnen zoals kranten lijkt er op te duiden dat er verder weinig spannends gebeurde. Er is alleen een bericht als het kamp gaat sluiten en de Molukse inwoners naar de Bomenbuurt (Eikstraat en Beukstraat) in Echt verhuizen, waaronder de familie Jejanan en Sarkol. Nu is het terrein een bouwput met een rijtje kleine woningen.

Er is misschien niet veel te vinden over de bewoning van Montfort, maar het moet toch een indruk hebben achtergelaten bij de bewoners. In 2019 werdt de Tenggara Cup namelijk in Montfort georganiseerd. Dit evenement is een combinatie van voetbaltoernooi, sport, eten en cultuur georganiseerd voor de Nederlandse Zuidoost-Molukse gemeenschap. Eigenlijk een hele grote reünie. Die op steeds een andere locatie plaatsvindt. Een belangrijk aspect van de Tenggara Cup is dat het gevoel van verbondenheid wordt doorgegeven aan de vierde generatie kinderen.
hallo Marjolijn,
Topotijdreis is voor mij ook een belangrijke bron. Maar je hebt gelijk dat de jaartallen vaak dubieus zijn. Het zit er vaak wel tien jaar naast. Ik zoek altijd een referentiepunt waarvan ik zeker weet wanneer er de verandering in het landschap heeft plaatsgevonden. Bijvoorbeeld de bouw van een belangrijk gebouw dat op Wikipedia is terug te vinden. Op basis daarvan weet ik dan of de verkenning voor de kaart voor of na die verandering heeft plaatsgevonden.
vriendelijke groet,
Kees
LikeGeliked door 1 persoon
Hallo Kees
Er zit sowieso altijd een tijdspanne van 5 a 10 jaar tussen de kaarten. En dan zijn de meeste kampen rond de oorlog gebouwd in afgelegen gebieden. Een tijd waarin de (openbare) kaarten ook niet echt bijgewerkt zijn. Maar na lang speuren zijn de meeste te achterhalen. Omdat er vaak geen naam bij staat is het soms wel gokken of het de juiste is. groet marjolijn
LikeLike
Chapeau! Jullie archeologische inventaris van oude Molukse kampen/woonoorden in Nederland is leerzaam en boeiend.
LikeLike
Dank je wel, Dit soort aanmoedigingen maken het het waard om te doen.
LikeLike
Hoi Marjolein, “december 1952 er 7 gezinnen met 43 personen in Montfort woonden. Dit waren Keiëzen.”
Hier een klein corretie,: 8 gezinnen waarvan 4 Keiëzen en drie Tanimbaresen + een ongetrouwde Tanibarese oom.
LikeLike
Dank je wel Felix,
De aanvulling maakt het beeld weer completer en complexer. Het laat zien dat de overheid de verschillende afkomsten en groeperingen van de Molukkers samenvatte tot grotere groepen. Het onderling verschil werd niet altijd erkend of herkend.
groet marjolijn
LikeLike