Kamp Oranje: een mooi park.

Inleiding

Op onze tocht door Friesland en Drente was kamp Oranje één van de weinige kampen met een bewegwijzering. Een houten bordje wees ons in de goede richting. Kamp Oranje en het naastgelegen kamp Ybenheer zijn dan ook goed onderhouden en sinds kort voorzien van informatieborden, waarvan de feestelijke opening afgelopen 5 mei was.  Dorpsbelang Fochteloo en Natuurmonumenten spelen hier een grote rol in. En de lokale historicus Kees Timmerman schreef een boek over beide kampen dat op dezelfde dag uitkwam.

Het bezoek

De toegang tot kamp Oranje is uitnodigend met een klein parkeerplaatsje. Het informatiebord kan je niet ontgaan en deze zijn verspreid door het hele kamp. De borden geven informatie over alle gebruiksperioden en het is duidelijk dat het kamp veel verschillende bewoners heeft gehad. Het kamp werd in 1942 opgericht door de Nederlandse Arbeidsdienst voor vervangende dienstplicht. Na de oorlog werden er NSB-ers gevangen gezet, toen volgde de vrijwilligers die Indië wilden bevrijden. In 1950 kwamen de repatrianten uit voormalig Indië en daarna in 1951 kwamen de Molukse bewoners. Zij zouden het langste blijven tot 1962. Daarna kwam het terrein in handen van Natuurmonumenten.

De appèlplaats is nog duidelijk te herkennen met de vlaggenmast. Het was warm weer en het veld lag te branden in de zon. Achter de appèlplaats ligt de brandvijver. Dit is nu een mooi stukje natuur met kikkers en libellen. Ernaast staat een bankje zodat je kunt genieten van de plek. Je voelt je dan ook meer in een parkomgeving dan in een voormalig kamp. Naast de paden is een bos met lage struiken en bramen en dus niet makkelijk toegankelijk. Gelukkig is er ook een kaart waarop de barakken staan afgebeeld. Want daar zie je niet zo snel iets van terug.

In de kluit van omgevallen bomen kun je de bouwresten nog terug zien.  De contouren van de barakken zijn echter niet terug te vinden. Kleine structuren zijn echter soms deels nog aanwezig, zoals de resten van waterputten.

Naast de plek waar de keukenbarak stond was een vierkante put te zien. Deze werd gebruikt om het vet van het afvalwater op te vangen.

In de boom achter op de foto hangt een stuk rails met een ijzeren staaf die gebruikt wordt om de bewoners er op te attenderen dat het eten klaar was. Of het de originele staaf betreft is niet duidelijk. Geluid maakte het in ieder geval wel.

Het mooie van kamp Oranje is dat het door de lokale gemeenschap wordt gesteund. Een naburige boer heeft zelfs een picknick bank geplaatst en nodigt de bezoeker langs op zijn bedrijf voor een glaasje melk. Nu ben ik allergisch voor melk dus dat hebben we maar even over geslagen. Het is een aangename plek geworden en ik denk dat er tussen al die bomen en struiken nog heel wat archeologische resten te vinden zijn.