Aan de andere kant

Inleiding

Zaterdag 2 maart ging ik in de Rotterdamse Schouwburg naar het toneelstuk ‘Aan de andere kant; een tijdelijk verblijf’ van theatergroep Adat. Het leek even of ik stiekem een familiefeestje was binnengeslopen want ik heb nog nooit in de schouwburg meegemaakt dat bijna iedereen in het publiek elkaar groet en omhelst.

De opstelling was anders dan normaal in de kleine zaal, er waren twee tribunes tegenover elkaar en de spelers stonden in het midden met decorstukken aan de zijkant. Een orkestje van vijf man/vrouw zat naast de kleinste tribune. Er werd verzocht geen foto’s te maken dus U moet het doen met de voorkant van de folder.

Het toneelstuk

Het stuk begon met de projectie van het lied Toma Maju Trus (aan de andere kant) featuring Tangarine. Muziek zou door de hele voorstelling een belangrijke rol spelen net als de Molukse taal. Het meeste Moluks werd vertaald, maar de grapjes soms niet. Daardoor was ik soms wat laat met de lach of begreep ik het fijne er niet van. Toch is de voorstelling zeker een aanrader ook als je geen Moluks spreekt.

Het verhaal speelt zich af zestien jaar nadat Theus Melanesy (Roger Goudsmit) en Gabriela Melanesy (Nynke Heeg) in Nederland zijn aangekomen. Ze hebben al die tijd in een woonoord gewoond, het wordt niet expliciet gezegd, maar het lijkt te gaan om Schattenberg, en staan nu op het punt een eigen huis in een Molukse wijk te krijgen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Gabriela die dingen uitlegt, terwijl Theus vooral het leed wat hij ervaart verbeeld. Theus wordt rauw gespeeld en het is dan ook niet altijd makkelijk om ernaar te kijken. Vooral de scene waarin hij nachtmerries heeft is zeer indrukwekkend, met zes personen die in een strak ritme met stokken op de grond slaan. Het uitbeelden van onmacht en geweld wordt niet geschuwd. En er wordt mooi gebruik gemaakt van het koor en kleine groepjes mensen die het stuk met hun commentaar verlichten. Er is ook plek voor humor zodat je af en toe als publiek even op adem kunt komen.  Het stuk eindigt als ze uiteindelijk naar hun nieuwe huis vertrekken.

Ten slotte

Na de voorstelling werd verteld dat het stuk opgedragen was aan Tommy Ferdinandus die steel gitaar speelde. Twee weken ervoor tijdens de voorstelling was hij onwel geworden en overleden aan een hartstilstand. Het was voor de crew de eerste keer dat ze weer optraden na dit grote verlies. Het was dus zeer emotioneel, speciaal voor de vrouw van Tommy, Mina die het koor begeleiden. Misschien dat hierdoor de emoties zo van het spel af spatten. Ik wens hun allen sterkte met het verlies en speciaal Mevrouw Mina Ferdinandus. Al met al een indrukwekkende voorstelling door een indrukwekkende groep mensen.