Boekpresentatie Barak 85 kamer 10.

Inleiding

Zaterdagmiddag 16 november vond in het Sophiahof de boekpresentatie plaats van Barak 85 kamer 10. Het Moluks Historisch Museum had de schrijfster Dinah Marijanan uitgenodigd om voor te lezen uit het boek en Rocky Tuhuteru presenteerde de middag.

De boekpresentatie

In het gesprek tussen Dinah en Rocky werd het meteen duidelijk dat de schrijfster niet allen maar over een rooskleurig verleden had geschreven. Ze vind het een bizar gegeven dat je opgroeit in een voormalig doorgangskamp Westerbork, toen Schattenberg geheten, samen met ouder met een trauma dat zij elders in de wereld hebben opgelopen.

Het boek is autobiografisch en de schrijfster is dan ook duidelijk erin dat het over haar herinneringen gaat. In het boek neemt zij haar dementerende zus mee naar herinneringscentrum Westerbork met het idee dat haar zus hopelijk op de plek van haar jeugd weer een opleving kan krijgen. Dit blijkt niet het geval, maar voor de schrijfster is het een moment om over haar verleden na te denken en uiteindelijk te schrijven.

Het boek bestaat uit allerlei korte hoofdstukjes waarbij de schrijfster hun gedeelde geschiedenis verteld in gespreksvorm. Ook al is dit gesprek eenzijdig en maakt de zus meer geluid dan woorden, is de aanwezigheid van de zus in het boek van groot belang. Niet alleen heeft de schrijfster een reden om de dingen aan haar te vertellen, haar zus geeft ook aanleiding tot reflectie omdat zij zelf niet meer goed kan reageren. Hierdoor is het in het boek duidelijk dat dit de herinneringen zijn van één persoon, die mogelijk niet door iedereen gedeeld worden. Aan de andere kant stijgt het boek boven de persoonlijke herinnering uit en geeft het een inkijk in de omstandigheden waaronder de Molukse kinderen van de tweede generatie opgroeiden.

Het Moluks Historisch Museum heeft een filmpje opgedoken over de eerste week in Schattenberg. Als een busbedrijf uit Overijssel kleren komt brengen nadat zij vernomen hebben dat de nieuw gearriveerde mensen geen winterse kleren hebben. Het valt op hoe jong de gezinnen zijn.

Halverwege het programma traden de familieleden van de schrijfster op. Rachelle Houtman, Daan Marijanan, Martijn Houtman en Evelio Olazabal Lopes brachten het lied ‘Leun op mij’ ten gehoren.

Vervolgens geven twee mensen Jacinta en Jan (ik heb hun volledige naam niet meegekregen) hun indruk van het boek. Jacinta is derde generatie Moluks en herkent veel uit de verhalen waarmee ze is opgegroeid. Af en toe breekt het haar hart en moet ze het boek even opzij leggen. Jan heeft een Molukse vrouw die pas in de jaren tachtig naar Nederland is gekomen. Vooral het verhaal over de verslaving van jongeren vindt hij aangrijpend.

Uiteindelijk wordt het boek uitgereikt aan de zonen van de zus uit het boek, Marcel en Addy. Dit is duidelijk een emotioneel moment voor de betrokkenen.

Dinah leest nog een stukje voor en daarna is er een borrel en de mogelijkheid het boek te kopen en te laten signeren.

tot slot

Nieuwsgierig als ik ben naar de inhoud koop ik het boek en laat ik het signeren. De rij met mensen die het boek kopen groeit en sommigen kopen zelfs twee exemplaren. De volgende ochtend lees ik het boek in één keer uit. Het is vlot geschreven, en ook al moet je soms even ademhalen en het tot je door laten dringen, het is een mooi boek. Er wordt niets verfraait of uit de weg gegaan. Dit soort boeken geven de geschiedenis kleur en laten het effect van grote processen op de mensen die er in verzeild raken zien. Zeer de moeite waard om te lezen.