Panggajo: een boek over de Molukse geschiedenis in Capelle a/d IJssel.

Inleiding

Op twintig september vond in Capelle aan de IJssel de boekpresentatie van ‘Panggajo van woonoord naar woonwijk’ plaats. Ik kon er niet bij zijn omdat ik thuis in het ziekenmandje lag. Maar gelukkig kreeg ik de woensdag erna een mail dat ik het boek diezelfde dag kon ophalen bij Nunu Mahua in Capelle. Ik sprong in de auto en haalde het boek op. Bij het gemeenschapshuis waren ze net bezig met oefeningen dus jammer genoeg geen tijd voor een praatje. Het boek is echter een kennismaking met de gemeenschap op zich.

Het boek Panggajo

Gelukkig wordt in het voorwoord uitgelegd wat Panggajo betekent want ik spreek geen Maleis. Panggajo betekent roeien en het concept wordt hier gebruikt om de generaties te verbinden. Het mooie aan dit boek is dat het niet door één persoon is geschreven maar door een team van mensen van de Werkgroep Gedenkboek Capelle. Het hele boek straalt die gemeenschapszin uit. Vele mensen komen aan het woord uit verschillende generaties en achtergronden wat tot een goed leesbaar boek leidt. Het voordeel van een team is ook dat ze de interviews met mensen van de eerste generatie, uitgevoerd door een eerdere werkgroep, netjes opgenomen hebben in het boek. De noodzaak van het boek wordt hier extra duidelijk omdat drie van de vijf geïnterviewde ondertussen overleden zijn. Er is ook een documentaire gemaakt van deze interviews die op youtube te zien is.

Het boek zelf is kloek met 391 pagina’s, veelal in kleur en met vele foto’s. De teksten zijn zeer gevarieerd van de voorgeschiedenis van de Molukse mensen voor zij naar Nederland kwamen, het woonoord en de woonwijk, maar ook politiek, religie en cultuur komen aan bod. Dit alles doorspekt met persoonlijke interviews van mensen. Zo worden de historische gebeurtenissen behapbaar en inleefbaar. Moeilijke perioden worden niet uit de weg gegaan zoals de bezetting van de Indonesische ambassadeurswoning in Wassenaar en de gewelddadige inval in IJsseloord door 1000 man politie en militairen. Maar ook de verbondenheid met de Molukse cultuur door onder andere een Tifa groep en Tjakalele dansgroep wordt beschreven. De verbondenheid van de wijk en haar bewoners komt duidelijk naar voren, waar sport en muziek een belangrijke rol spelen.

Conclusie.

Het boek is zeer de moeite waard en ik raad iedereen aan het te lezen. Laat je niet weerhouden door de vele pagina’s want het leest makkelijker dan menig dun boekje. Dit is een ware verdienste van de werkgroep. Daarnaast is het voor ons onderzoek ook erg handig omdat er een duidelijke plattegrond is afgebeeld en daarbij een lijst is gevoegd van alle families die in het kamp hebben gewoond (inclusief barak nummer). Er verschijnen steeds meer boeken over de individuele woonoorden en woonwijken. Dat laat zien dat de huidige generatie interesse heeft in de Molukse geschiedenis. En voor ons onderzoek geeft het kleur aan de kampen waar meestal nog maar weinig ter plekke van terug is te vinden.