Inleiding
Afgelopen zaterdag hadden de vrienden van het Moluks Historisch Museum de blijde eer om als eerste de openingsfestiviteiten te vieren. We werden warm onthaald met koffie en thee op deze mooie zomerse middag. Er werd meteen met genoegen gebruik gemaakt van de tuin. Maar al snel begon het programma binnen.
Het programma
Esther-Clair Sassabone loodste ons met verve door de middag. Directeur Nanneke Wigard opende met het welkomst woord waarin zij een korte geschiedenis van het museum gaf. Zij vertelde over de nieuwe partners voor het ‘Museum Sophiahof: Van Indië tot nu’ zoals het complex officieel heet en de plaats van het Moluks Historisch Museum hierin. Het moet vooral weer een plek worden waar mensen elkaar kunnen ontmoeten.
Hierna begon het toneelstuk Westerling door DeltaDua speciaal aangepast voor de gelegenheid.
Het stuk vertelt het verhaal van twee Molukse broers waarbij tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië de oudste broer, een KNIL-militair, de kant van Nederland kiest en de jongste broer de kant van Indonesië. Het stuk wordt vanuit verschillende perspectieven verteld en personages komen van alle kanten door de zaal, wat het stuk heel dynamisch maakt. De historicus, de broers, de moeder, de zangeres, de commentator, de Vlissingse voorman en Westerling komen allemaal aan het woord en reageren op elkaar. Hierdoor wordt duidelijk dat de geschiedenis niet eenduidig is en men beslissingen neemt die men niet altijd overziet.
Hierna nam Lydia Sahetapy Engel het woord en deed een oproep om zo veel mogelijk mensen tot vriend te maken. Ze streeft naar twintig procent van alle Molukkers in Nederland. Ik zou zeggen doe daar nog twee procent van alle Nederlanders bij en we komen ergens. Daarna was het tijd om de tentoonstelling te bezoeken. Omdat we met zovelen waren werden we in twee groepen gedeeld.
De tentoonstelling is bescheiden van formaat, maar levert veel informatie via persoonlijke verhalen over het niet-witte verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. De verhalen worden ondersteunt door voorwerpen, zoals drukpersen, persoonlijke eigendommen, maar ook kleine zelfgemaakte broches in de Nederlandse kleuren.
Nadat iedereen de tijd had gekregen om rond te kijken, kwamen we bij het meest indrukwekkende deel van de dag. Familieleden van mensen uit het verzet die in de tentoonstelling voorkwamen gaven hun persoonlijke verhaal.
Vooral de getuigenis van Oom Joop over zijn broer Joris Kaitjily ontroerde de hele zaal.
Eigenlijk waren alle verhalen indrukwekkend en iedereen was even stil.
Als laatste nam Peter Satumalaij het woord om iedereen te bedanken en zijn afscheid uit de programmaraad aan te kondigen.
Ten slotte.
Een feestelijke gelegenheid met Molukse vrienden kan natuurlijk niet zonder lekker eten. En wij genoten dan ook allemaal van de rijsttafel die aangeboden werd. Vanwege het mooie weer konden we die lekker buiten opeten, onder het ophalen van herinneringen. Maar er was ook nieuws. Ik sprak met Ghani van den Bergh en zijn vrouw Soer. Deze waren vorige week nog naar Wyldemerck geweest en konden me laten weten dat de moskee barak, waarover ik in een vorige blog schreef, nog steeds bestaat en als tractorwerkplaats wordt gebruikt. Ik kon deze middag dan ook niet anders dan met een zeer goed gevoel verlaten. Ik hoop dat ik nog veel mensen zal ontmoeten bij het Moluks Historisch Museum op het Sophiahof.
Moluks Erfgoed 